در اندرون مـــــن خستـــــه دل ندانـم کیسـت...

چو بشنوی سخن اهل دل مگـــو که خطاست 

سخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاست

 

سرم بـه دنیــی و عـقـبـــی فـــــرو نـمــی‌آید 

تـبارک الله از این فتنه‌ها که در سر ماست 

در اندرون مـــــن خستـــــه دل ندانـم کیسـت 

که من خموشم و او در فغان و در غوغاست 

دلـم ز پرده برون شـــد کـجایـــی ای مـطرب 

بـنال هان که از این پرده کار ما به نواست 

مـــــرا بـه کار جـهان هرگز الـتـفات نـبود 

رخ تو در نظر من چنین خوشـش آراسـت 

نخـفـتـه‌ام ز خیالی کـه می‌پزد دل مــــن

خـمار صدشـبـه دارم شرابخانه کجاست

چـنین کــــه صومعـه آلوده شد ز خون دلم 

گرم به باده بشویید حق به دست شماست 

از آن بـــه دیر مـغانـم عزیــــــز می‌دارند 

کـه آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست

چـــه ساز بود که در پرده می‌زد آن مــطرب 

کـه رفـت عمر و هنوزم دماغ پر ز هواست 

ندای عـشـــق تو دیشب در اندرون دادند

فـضای سینـه حافـظ هنوز پر ز صداست

" حافظ "

کپی شده از وبلاگ دوست خوبمون : " ذهن پریشان "