
دود اگر بالا نشیند کســـر شــأن شــعـله نیست
جای چشــم ابرو نگیرد چونکه او بالا تراست
ناکســـــــی گر از کسی بـالا نشیند عیب نیست
روی دریــــا، خس نشیند قعر دریا گوهر است
شصت و شاهد هر دو دعوی بزرگــــی میکنند
پس چرا انگشت کوچک لایق انگشــــتر است
کاکـل از بالا بلندی رتبـــــــــــه ای پیدا نکــــرد
زلف ، از افتادگی قابل به مشک و عنبر است
صائب تبریزی

خیلی قشنگ بود ...
ممنوووون
سلام
لایک......
ها ها ها اول
این شعررو حفظم
درود
دوم شدی 
ممنون
آورین آورین
عالی بود . صائب تبریزی یکی از شاعرای مورد علاقه ی منه .
درسته
خوبه
این روزا انگاری یه جوری بزرگ شدی میثاق. محکم تر شدی انگار... امیدوارم حرفم درست باشه
فریبا جان شوما طفدار صاحب تبریزی نباشی میخای من باشم دختر .والا
واقعا؟!
چطور به این نتیجه رسیدید؟! 
خودم که حس نکردم، شاید درست باشه
سلام و عرض خسته نباشید!
چه شعر قشنگی!
به به!
من فقط میخوام برام دعا کنی!!!
این چند روز اخیر خیلی اومدم نت!
موفق باشی!
درود و عرض سلامت باشید.
ممنون...
و همچنین