
دود اگر بالا نشیند کســـر شــأن شــعـله نیست
جای چشــم ابرو نگیرد چونکه او بالا تراست
ناکســـــــی گر از کسی بـالا نشیند عیب نیست
روی دریــــا، خس نشیند قعر دریا گوهر است
شصت و شاهد هر دو دعوی بزرگــــی میکنند
پس چرا انگشت کوچک لایق انگشــــتر است
کاکـل از بالا بلندی رتبـــــــــــه ای پیدا نکــــرد
زلف ، از افتادگی قابل به مشک و عنبر است
صائب تبریزی
